En Humoralia, Edmundo Moure se presenta como testigo advertido y sagaz de la condición humana, tejiendo relatos que entrelazan la sátira con la reflexión. El humor se convierte en recurso crítico, no para la evasión, sino para iluminar las grietas de lo cotidiano y las imposturas sociales. Su mirada, a veces ácida, otras compasiva, restituye al humor la dignidad de ser un instrumento literario mayor. Juicio literario sobre el aporte innovador de Edmundo Moure: en estas páginas, el autor revitaliza una tradición satírica que dialoga tanto con la filología ancestral como con la modernidad, y lo hace con un estilo personal que se reconoce de inmediato. El humor no es aquí accesorio, sino fundamento para pensar la vida, las letras y las contradicciones de Sudamérica. La escritura de Moure se afirma como un puente entre la memoria cultural y la crítica contemporánea, logrando que la risa se vuelva también conciencia.
En Humoralia, Edmundo Moure preséntase como testemuño advertido e sagaz da condición humana, tecendo relatos que entrelazan a sátira coa reflexión. O humor convértese en recurso crítico, non para a evasión, senón para iluminar as gretas do cotián e as imposturas sociais.
A súa ollada, ás veces aceda, outras compasiva, restitúe ao humor a dignidade de ser un instrumento literario maior.
Xuízo literario sobre a achega innovadora de Edmundo Moure: nestas páxinas, o autor revitaliza unha tradición satírica que dialoga tanto coa filoloxía ancestral coma coa modernidade, e fáino cun estilo persoal recoñecíbel de inmediato.
O humor non é aquí accesorio, senón fundamento para pensar a vida, as letras e as contradicións de Sudamérica. A escrita de Moure afírmase como unha ponte entre a memoria cultural e a crítica contemporánea, logrando que a risa se volva tamén conciencia.