Noche de piedra. Crónicas en la noche de piedra (1973-1990) reúne textos periodísticos y literarios de Edmundo Moure que retratan, con lucidez y compromiso, los años más duros de la dictadura chilena. Escritas entre 1973 y 1990, estas crónicas se publicaron en medios como La Época y Fortín Mapocho, y constituyen un testimonio imprescindible de la resistencia cultural y política frente al autoritarismo.
El libro no solo denuncia la violencia estatal, la censura y el exilio, sino que también rescata voces, paisajes y símbolos que se convirtieron en refugio de identidad: la casa de Neruda, la mitología chilota, la memoria de los mapuches, la diáspora de escritores y artistas. Moure contrapone la retórica del poder con la palabra crítica, evocando a Huxley, Camus, Bécquer, Lorca o Alberti como interlocutores de una época oscura.
El tono combina indignación ética con una prosa reflexiva que busca preservar la memoria y abrir espacio a la esperanza democrática. Más que un registro periodístico, el libro funciona como un archivo moral y literario de un Chile sitiado, pero también como un acto de fe en la cultura como fuerza de resistencia.
Noche de piedra. Crónicas en la noche de piedra (1973-1990) reúne textos xornalísticos e literarios de Edmundo Moure que retratan, con lucidez e compromiso, os anos máis duros da ditadura chilena. Escritas entre 1973 e 1990, estas crónicas publicáronse en medios como La Época e Fortín Mapocho, e constitúen un testemuño imprescindíbel da resistencia cultural e política fronte ao autoritarismo.
O libro non só denuncia a violencia estatal, a censura e o exilio, senón que tamén rescata voces, paisaxes e símbolos que se converteron en refuxio de identidade: a casa de Neruda, a mitoloxía chilota, a memoria dos mapuches, a diáspora de escritores e artistas.
Moure contrapón a retórica do poder coa palabra crítica, evocando a Huxley, Camus, Bécquer, Lorca ou Alberti como interlocutores dunha época escura.
O ton combina indignación ética cunha prosa reflexiva que busca preservar a memoria e abrir espazo á esperanza democrática. Máis que un rexistro xornalístico, o libro funciona como un arquivo moral e literario dun Chile sitiado, pero tamén como un acto de fe na cultura como forza de resistencia.