Edmundo Moure

Noche de piedra

Noche de piedra. Crónicas en la noche de piedra (1973-1990) reúne textos periodísticos y literarios de Edmundo Moure que retratan, con lucidez y compromiso, los años más duros de la dictadura chilena. Escritas entre 1973 y 1990, estas crónicas se publicaron en medios como La Época y Fortín Mapocho, y constituyen un testimonio imprescindible de la resistencia cultural y política frente al autoritarismo.

El libro no solo denuncia la violencia estatal, la censura y el exilio, sino que también rescata voces, paisajes y símbolos que se convirtieron en refugio de identidad: la casa de Neruda, la mitología chilota, la memoria de los mapuches, la diáspora de escritores y artistas. Moure contrapone la retórica del poder con la palabra crítica, evocando a Huxley, Camus, Bécquer, Lorca o Alberti como interlocutores de una época oscura.

El tono combina indignación ética con una prosa reflexiva que busca preservar la memoria y abrir espacio a la esperanza democrática. Más que un registro periodístico, el libro funciona como un archivo moral y literario de un Chile sitiado, pero también como un acto de fe en la cultura como fuerza de resistencia.

Noche de piedra

Noche de piedra. Crónicas en la noche de piedra (1973-1990) reúne textos xornalísticos e literarios de Edmundo Moure que retratan, con lucidez e compromiso, os anos máis duros da ditadura chilena. Escritas entre 1973 e 1990, estas crónicas publicáronse en medios como La Época e Fortín Mapocho, e constitúen un testemuño imprescindíbel da resistencia cultural e política fronte ao autoritarismo.

O libro non só denuncia a violencia estatal, a censura e o exilio, senón que tamén rescata voces, paisaxes e símbolos que se converteron en refuxio de identidade: a casa de Neruda, a mitoloxía chilota, a memoria dos mapuches, a diáspora de escritores e artistas.

Moure contrapón a retórica do poder coa palabra crítica, evocando a Huxley, Camus, Bécquer, Lorca ou Alberti como interlocutores dunha época escura.

O ton combina indignación ética cunha prosa reflexiva que busca preservar a memoria e abrir espazo á esperanza democrática. Máis que un rexistro xornalístico, o libro funciona como un arquivo moral e literario dun Chile sitiado, pero tamén como un acto de fe na cultura como forza de resistencia.