En Chiloé y Galicia: Confines Mágicos, el autor entrelaza dos geografías distantes y, sin embargo, hermanadas por la bruma, el mar y la oralidad. El texto indaga en cómo ambos territorios comparten una relación íntima con lo sobrenatural: en Galicia, la Santa Compaña recorre aldeas en silencio, mientras que en Chiloé, los brujos y la Pincoya danzan al ritmo de mareas ancestrales. La obra no se limita a exponer paralelos folclóricos, sino que explora la función cultural de los mitos como custodios de la memoria colectiva y como respuesta poética a la soledad de las islas y montes. En estas páginas, el viaje se convierte en un puente simbólico: las historias trascienden las fronteras físicas y se convierten en espejos donde se reconocen las comunidades que viven en los márgenes del continente. La reseña sugiere que el libro es tanto un estudio comparativo como un relato lírico que celebra la persistencia de lo mítico en la vida cotidiana, recordándonos que lo mágico no pertenece al pasado, sino que se reencarna en la manera en que seguimos habitando los confines.
Chiloé e Galicia: Confíns Máxicos, o autor entrelaza dúas xeografías afastadas e, porén, irmandadas pola brétema, o mar e a oralidade. O texto indaga en como ambos territorios comparten unha relación íntima co sobrenatural: en Galicia, a Santa Compaña percorre aldeas en silencio, mentres que en Chiloé, os meigos e a Pincoya danzan ao ritmo das mareas ancestrais.
A obra non se limita a expor paralelismos folclóricos, senón que explora a función cultural dos mitos como gardiáns da memoria colectiva e como resposta poética á soidade das illas e montes.
Nestas páxinas, a viaxe convértese nunha ponte simbólica: as historias transcenden as fronteiras físicas e convértense en espellos onde se recoñecen as comunidades que viven nas marxes do continente.
A reseña suxire que o libro é tanto un estudo comparativo como un relato lírico que celebra a persistencia do mítico na vida cotiá, lembrándonos que o máxico non pertence ao pasado, senón que se reencarna na maneira en que seguimos habitando os confíns.